24

سومین هفته ترم جدید هم رو به اتمامه. این ترم اوضاع بدتر از ترم قبله چرا که دو تا از درسام گرامر زبان پرتغالیه و این یعنی آخر خط . ولی از اونجایی که من شکست رو دوست ندارم دلم می خواد با تمام قوا سعیم رو بکنم ببینم چی می شه می دونم خیلی خیلی سخته وقتی همه همکلاسیات این زبون زبون مادریشونه و هیچ مشکلی با وکب ندارن می مونه گرامر که اونم از دوم سوم ابتدایی خوندن. آمممممممممممممممما من هم تلاشم و می کنم.

یه چیز جالب بگم از بخته سیاه یکی از همکلاسیام اصالتا مال همینجاست ولی آفریقای جنوبی بزرگ شده و برگشته اینجا یعنی به سه زبان پرتغالی، انگلیسی و آفریقایی مسلطه و در این بین انگلیسیش بهتر از دوتای دیگه است به طوریکه با خونواده اش انگلیسی صحبت می کنه و شغلش هم تدریس زیان انگلیسیه. و کمی با گرامر پرتغالی مشکل داره اون برای این دو درس اشک می ریزه و می گه من نمی تونم من خیلی مشکل دارم بچه هایی که اینجا بزرگ شدند خیلی بهتر از منن وقتی من اونو می بینم خودم و نگاه می کنم فقط یه حس دارم نه دیگه ته اون حد.

به هر حال تا حالا که بد نبوده از این به بعد هم تلاشم و می کنم ولی حس می کنم مثل زنهایی شدم که با هیچی دارن زندگی می کنند پس اندازم می کنن. یعنی نشدنی نشدنی..............

از اینا که بگذریم می رسیم به اسفند ماه که اونم تند تند داره سپری می شه و عید بازم بدوبدو داره می یاد. خیلی دلتنگه بهار بودم پارسال لحظه تحویل سال یکی از بدترین سالهای زندگیم بود که امیدوارم دیگه هرگز تجربه اش نکنم.

و امسال بازم چشم دوختم به پنجره به بهار به آینده ای مبهم و درخشان به آینده ای پر از عشق.

هدیه امسال من به همسر و تمام اعضای خونوادم بازم عشقه امیدوام که هیچ وقت رنگ نبازه و هر سال پررنگ و پررنگ تر بشه. پریروز تولد برادرم بود یک ماه پیش براش یه بسته فرستادیم برای تولد و عیدی با هم تولد مامانم هم فروردینه. امسال فقط تونستیم برای مامان و برادر من عیدیو کادوی تولد بفرستیم . اینجا هزینه پست خیلی خیلی گرونه. الان که باهاشون صحبت می کردم  مامان لباسهایی که براش فرستاده بودم رو پوشیده بود خیلی بهش می اومد ولیییییییی چقدر مامانم پیر شده خیلی وقت بود تصویری ندیده بودمش یه آن بغض کردم ولی خودم و جمع و جور کردم دلم می خواست از اینجا دستها و چشمهای خسته اش رو ببوسم. . بگم تا ابد مدیون زحماتتم و بزرگترین آرزوم سلامتی تو و خوشبختی برادر کوچکترمه. 

برادرم نگاهش عمگین بود این غمی که این روزا تو صورته خیلی از جونهای سرزمینمونه. با تمام وجودم آرزو می کنم این روز های تلخ هر چه زودتر تموم بشه و سرزمینم از این انجماد در بیاد.

 دلم می خواد یه آشنا قصه پرواز و بگه

که تشنه شنیدنم

دلم می خواد گلپونه و نرگس شیراز بیاره هر کی می یاد به دیدنم...................